جایی برای با هم بودن تا .... ابد
چند نفر بر اثر یک اتفاق در یک جا به اسم دانشگاه ۴ سال کنار هم لحظه های فراموش نشدنی ساختند و حالا اینجا تا ابد کنار هم میموننجایی برای با هم بودن تا .... ابد
چند نفر بر اثر یک اتفاق در یک جا به اسم دانشگاه ۴ سال کنار هم لحظه های فراموش نشدنی ساختند و حالا اینجا تا ابد کنار هم میمونندقت کردین!
دقت کردین وقتی دراز کشیددی جلو تلوزیون خسته ای یادت میفته نماز نخوندی ، میای که پاشی یادت میاد خوندی ، چقد حس کولاکی بهت دست میده لامصب!
سلام به همگی
نتایج نهاد چند روزیه که اعلام شد
من و مینا و زهرا و روژان و معصوم قبول شدیم
خدارو شکر
انشاالله همه دوستای گلم هر خواسته ای که دارن بهش دست پیدا کنن
دوستون دارم 
امتحان فیزیک
استاد سختگیر فیزیک اولین دانشجو را برای پرسش فرا میخواند و سوال را مطرح میکند شما در قطاری نشسته اید که با سرعت هشتاد کیلومتر در ساعت حرکت میکند و ناگهان شما گرما زده شده اید،حالا چیکار میکنید؟ دانشجوی بی تجربه فورا جواب میدهد من پنجره کوپه را پایین میکشم تا باد بوزد اکنون پروفسور میتواند سوال اصلی را بدنترتیب مطرح کند حال که شما پنجره کوپه را باز کرده اید .... در جریان هوای اطراف قطار اختلال حاصل میشود و لازم است موارد زیر را محاسبه کنید.محاسبه مقاومت جدید هوا در مقابل قطار؟ حسب المعمول دهان دانشجو باز مانده بود و قادر به حل این سوال نبود و سرافکنده جلسه امتحان را ترک کرد همین بلا سر بیست دانشجوی بعدی هم آمد که همگی در امتحان شفاهی فیزیک مردود شدند پروفسور آخرین دانشجو را برای امتحان فرا میخواند و طبق معمول سوال اولی را میپرسد شما در قطاری نشسته اید که با سرعت هشتاد کیلومتر در ساعت حرکت میکند و ناگهان شما گرما زده شده اید حالا چیکار میکنید؟ این دانشجوی خبره میگوید من کتم را درمیارم پروفسور اضافه میکند که هوا بیش از اینها گرمه دانشجو میگه خوب ژاکتم راهم درمیارم هوای کوپه مثل حمام سونا داغ دانشجو میگه اصلا لخت مادر زاد میشم پروفسور گوشزد میکند که دو نفر دیگر در کوپه هستند و این عمل شما مناسب نیست. دانشجو به آرامی میگوید میدانید آقای پروفسور این چندمین بار است که من در امتحان شفاهی فیزیک شرکت میکنم و اگر قطار مملو از مسافر باشد من آن پنجره لامصب را باز نمیکنم
بیست اشتباه جوان ها
دختر بچه ها خیلی حساس و دقیق هستند.
دختر بچه ها خیلی حساس و دقیق هستند. اینو از حرفها و رفتارهای سارا دختر هفت ساله م فهمیدم. در یکی از شبهای بارونی پائیز، قبل از پهن کردن سفره شام، نشستم یه دقیقه به اخبار تلویزیون گوش کنم که یهو سارا اومد نشست روی پاهام و شروع کردن به مرتب کردن ریشهام!... منم با دستهام موهاشو نوازش کردم. چیزی نمیگفتم چون حواسم بیشتر به حرفهای مجری اخبار بود و نسوختن کباب های توی ماهیتابه! اما سارا بعد از مکثی با ناز دخترونه ش گفت:
_ بابا، برو خونه عزیزجون، مامانو بیارش! دلم براش تنگ شده. بخدا از دعواهاتون خسته شدم!
ابروهامو درهم کشیدمو گفتم:
_ مادرت خیلی بد و لجبازه! نمی بینی همش غر میزنه؟! شده لنگه عزیز جونت!...اصلا حیفه به اون بگی مامان! اینجور مامانا به چه دردی میخورن؟! من سراغش نمیرم! کارش شده قهر کردن مثل نی نی ها!... مامان که نباید اینجوری باشه!...
غرغرهای من تمومی نداشت. درحالیکه متوجه اشکهایی که از چشمهای سارا جاری میشد و شلوارمو خیس کرده بود، نبودم. وقتی آروم گرفتم، سارا سرشو انداخت روی شونه م. اعصابم بخاطر یادآوری بعضی چیزها، حسابی خط خطی شد. سارا بریده بریده گفت:
_ میخوام برم پیش مامانم.
فوری و بدون هیچ مکثی گفتم:
_ لازم نکرده!
سارا از روی پاهام بلند شد و اشکهاشو با آستین لباسش پاک کرد. بعد گفت:
_ مامان همیشه بهم میگه، تو بهترین بابای دنیا رو داری! واسه این پیشت موندم بابا. دیگه نمیخوام بمونم، میخوام برم پیش مامانم!...
خاطره ها
یکی بیاید
دست این خاطره ها را بگیرد
ببرد گردش ..
کلافه کرده اند مرا،
بس که نق می زنند به جانم ..